Tot aan het congres van Wenen behoorde Gennep tot het Hertogdom Kleef. De Pruisische vorsten die hier de scepter zwaaiden, voerden een adelaar in hun wapen. Rond 1617 is het Gennepse Stadhuis gebouwd. Of er toen al een windvaan op stond is niet bekend, maar in ieder geval is er in 1769 een windvaan op de torenspits geplaatst waarop een adelaar was afgebeeld. Deze metalen vergulde windvaan trotseerde lange tijd weer en wind. Maar in november 1894 breekt een zware storm zijn weerstand en stort het gevaarte  ’s nachts naar beneden. Hij komt neer op het marktplein, waarna gemeentesecretaris J.F.J. Hermsen zich erover ontfermt. 

Discussie in gemeenteraad
In 1904 ontstaat een discussie in de gemeenteraad over de beschildering van een nieuwe windwijzer. Een deel meent dat van een adelaar geen sprake meer kan zijn; de Pruisische periode is immers al vier generaties voorbij. Andere raadsleden zien de adelaar als verwijzing naar de bouwperiode van het stadhuis. Dan volgt een compromis: de windvaan wordt geschilderd met de adelaar op de ene en het Gennepse stadswapen op de andere kant.

Terug!
In de jaren tachtig leest een bestuurslid van dit museum, Wiel van Dinter, in een oude editie van De Echo van het Land van Cuijk over de afgewaaide adelaarsvaan. Hij zet een zoektocht in die hem leidt naar een nazaat van voormalig secretaris Hermsen, in Zuid-Holland. Hij heeft het erfstuk in bezit en is bereid hem aan het museum te schenken. Na ruim honderd jaar keert het haantje behouden terug. Maar na zijn  na zijn logeerpartij in Zuid-Holland wordt de weerhaan geruime tijd in het museumdepot geplaatst. Eerst na de herinrichting in 2014 krijgt hij een vaste - en prominente - plek in de vaste tentoonstelling van het museum, waar hij pronkt en schittert als voorheen.